ขุย หมายถึง น. ผงที่เกิดจากเนื้อของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง ติดอยู่ที่เนื้อนั้นเอง หรือหลุดออกมากองอยู่เป็นกลุ่ม ๆ เช่น ผิวหนังเป็นขุย ขุยกระดาษ ขุยมด.
น. เมล็ดไผ่ที่ตกลงมากองอยู่ที่กอไผ่.
น. อินทรียวัตถุที่สลายตัวปะปนอยู่ในดิน ทําให้ดินอุดมสมบูรณ์.(อ. humus).
(กลอน) ว. มาก. (เลือนมาจาก โข).
ก. แสดงอาการให้อีกฝ่ายหนึ่งเกรงกลัว เช่น ผู้ใหญ่ขู่เด็ก งูขู่ฟ่อ ๆ.
ก. ทําให้กลัวโดยแสดงกิริยาอาการจะทําร้าย.
ก. ทําให้หวาดกลัว, ทําให้เสียขวัญ.
ก. ทําให้กลัวโดยบังคับ; (กฎ) แสดงกิริยาหรือวาจาให้ผู้อื่นต้องกลัวว่าจะเป็นอันตรายต่อชีวิต ร่างกาย เสรีภาพ ชื่อเสียง หรือทรัพย์สินของผู้นั้น หรือของบุคคลที่สาม.